“Që nga momenti kur fola publikisht se Oliver Ivanoviq ishte në rrezik nga një grup kriminal nga veriu i Kosovës, filloi gjithçka që më komplikonte jetën. Më kanë kërcënuar përmes mesazheve dhe telefonatave dhe indirekt, përmes personave të tjerë. Injorova gjithçka derisa kuptova se jam kërcënuar dhe se diçka mund të ndodhë”, thotë në një intervistë për “Nova”, politikanja serbe nga Kosova, Rada Trajkoviq. Në një intervistë për këtë medium Trajkoviq thekson se gjithçka filloi me konferencat e Marko Gjuriqit, e më pas Aleksandar Vuçiqit dhe pas dëshmisë në Prishtinë, në procesin e vrasjes së Oliver Ivanoviqit.
Filloi kur një grup serbësh u arrestuan nën dyshimin se kishin marrë pjesë në organizimin e vrasjes së Oliverit. Rosiq dhe njëfarë Spasojeviq u arrestuan. Duke marrë parasysh të gjitha deklaratat e raportuara nga mediat, Prokuroria Speciale nga Prishtina në mënyrë sistematike ka grumbulluar dhe thirrur në intervistë të gjithë qytetarët e Kosovës për të cilët kanë konstatuar se kanë pasur komunikim me Oliverin. Shumë serbë u larguan, por e fshehën. Nuk mendoja se duhej të ishte sekret. Ata lexuan mediat dhe më ftuan të bëja një deklaratë.
Pas kësaj deklarate, Marko Gjuriq, atëherë shef i Zyrës për Kosovë, mbajti një konferencë për media dhe më pas më sulmoi ashpër. Të nesërmen, zoti Vuçiq mbajti një konferencë dhe lexoi pjesë nga dëshmia ime që i dhashë në hetim Prokurorisë Speciale në Prishtinë. Ndonëse ishin veprime para hetimore, ato përfunduan në duart e Vuçiqit, gjë që duhet të garantohet sekreti. Në konferencë, ai fjalë për fjalë më shënoi si një grua që është gënjeshtare dhe për shkak të së cilës u arrestuan Rosić dhe disa njerëz të tjerë, të cilët nuk i kam parë kurrë në jetën time. I vetmi perceptim dhe dyshimi im i drejtohej Radoiçiqit si udhëheqës i atij grupi kriminal në veri. Fjalimi i tij publik dukej se disi inkurajoi të tjerët që të fillonin të më sulmonin. E injorova plotësisht, derisa kuptova se isha në rrezik dhe se diçka mund të ndodhte.
Kur e kuptove këtë?
Aty ku po lëvizja, pashë që njerëz të çuditshëm ishin para hyrjes dhe shikonin… Njësoj si në Graçanicë ku kam jetuar, fjalë për fjalë brenda natës, menaxhmenti i Komunës ka vendosur videokamera, dhe menaxhmenti është nga Listës Serbe. I zoti i shtëpisë ku banoja më tha se kishte frikë. E pashë që nuk i vinte rehat që unë do të isha atje, nga frika për fëmijët e mi dhe për hir të Zotit nuk do të ndodhte mu para shtëpisë së tij. Sepse ishte e pazakontë që kamerat të instaloheshin. Ata donin të më largonin nga Kosova dhe të më bënin të ndihesha i pasigurt. Menjëherë pas konferencës së Vuçiqit, pas deklaratës sime, djali im u pushua nga puna. Ai punonte në një kompani shtetërore. Pas kësaj, njerëzit filluan të më kërcënonin.
Çfarë lloj kërcënimesh po merrni? Me mesazhe, me telefonata…?
Edhe e dyta edhe e treta edhe indirekt nëpërmjet njerëzve.
Si po ju kërcënojnë? Me vrasje?
Po, më e drejtpërdrejta. Nuk do të flisja tani. Është aq e pistë sa do të zhduket kjo, ajo…
A jetoni tani në Beograd?
Aktualisht jam në Beograd, sepse në Kosovë asnjë serb nuk mund të më pranojë më në banesë. Duke marrë parasysh që kam jetuar në Prishtinë dhe gjithmonë kam marrë banesa me qira në Graçanicë, tani thjesht keni një bojkot të heshtur të njerëzve, jo sepse nuk u pëlqen të jetoj atje, por sepse nuk lejohen të më pranojnë.
I keni denoncuar në polici kërcënimet dhe a keni siguri?
Menjëherë pas deklaratave të Vuçiqit dhe Gjuriqit kam bërë kallëzim penal. Por, prokuroria e hodhi poshtë menjëherë. Duke qenë se isha nën presion, policia në Beograd, dhe në atë kohë ministër ishte Nebojsha Stefanoviq, më thirri dhe më njoftoi se jam në rrezik dhe se kishin vendosur të më caktonin shoqërimin. E pyeta nga kush, dhe më thanë nga ekstremistët shqiptarë.
A ju kërcënojnë ekstremistët shqiptarë në Beograd?
Po. Dhe u ndjeva i pasigurt nga Merdari deri në Beograd, pas deklaratave të Gjuriqit dhe Vuçiqit. Mendova se me sulmin e tyre ndaj meje ata inkurajuan grupin e Radoiçiqit dhe ata njerëz.
A është arrestuar dikush për kërcënime ndaj jush?
Jo. Për një periudhë të caktuar kam qenë i shoqëruar nga njerëz shumë profesionistë dhe të përgjegjshëm. Dhe është e pakëndshme të lëviz me policinë gjatë gjithë kohës, por ata sigurisht u kujdesën për sigurinë time me zell dhe përgjegjësi. Kur Vulin erdhi si ministër, ai anuloi menjëherë shoqërimin.
Keni marrë kërcënime pasi Vulin u bë ministër?
O po.
A i keni raportuar përsëri?
Nuk e bëra, u mërzita më shumë dhe e shmanga raportimin. Heshtja dhe mendova se ishte pjesë e folklorit të këtij regjimi dhe të kësaj qeverie. Paralelisht me kërcënimet, gjithnjë e më shumë mund të shihet një dehumanizim i meje në atë mënyrë që kushdo mund të më kërcënojë, të flasë për mua, dhe Radoiçiq të avancojë, të udhëheqë Listën Serbe, të jetë mysafir i shpeshtë në Kryesinë e Vuçiqit. serbët, të jenë në kuvendin republikan, të promovohen institucional si njeri i rëndësishëm. Prandaj në një moment më dukej se ishte krejtësisht e kotë të merresha me sigurinë time.
Si ju duket dita në rrethana të tilla? A dilni diku?
Jo vetëm që nuk dal, por shumë nga miqtë e mi kanë filluar të bien disi. Është sikur nuk donin të viheshin në një pozicion që të mos komunikonin, të mos tërhiqeshin… Kështu e kuptova dhe ndoshta nuk isha më interesante për ta. Por ju thjesht qëndroni plotësisht vetëm.
Mos dilni nga shtëpia nga frika?
Unë nuk kam frikë fare. Nuk do të doja që askush ta mendojë këtë. Thjesht nuk dua… Çdo sulm, lëndim apo ndonjë gjë prek më shumë ata që janë më të lidhur me ty, fëmijët. Dhe më shumë është një dëshirë për të mbrojtur fëmijët nga një sulm i mundshëm ndaj meje, sesa kam frikë. Ndonjëherë dal, vendos një kapak. Unë dal, që të mos e dinë fëmijët kur shkoj diku dhe bëj të ftuar në televizion.
Unë kam qenë mysafir dhe kam thënë se Radoiçiq është vetëm një nuskë, si ndonjë luftëtar në Kosovë, dhe se disa njerëz më seriozë po përgatisin ndonjë mbrojtje për gjoja serbët. Pastaj një burrë më thirri në telefon. Më dukej se nuk kisha marrë kurrë armiqësi dhe kërcënime të tilla. Ai ishte plotësisht i qetë. Telefoni mbeti në telefonatë, i regjistrova të gjitha, ia dërgova prokurorisë dhe Ministrisë së Policisë.
Kur ishte ajo?
Asnjë muaj, një muaj e gjysmë. Pas disa orësh, dikush nga një stacion bazë, dikush përgjegjës, më dërgoi emrin dhe mbiemrin e burrit dhe më tha se ai ishte ish-polic, se jetonte në Trstenik, se ishte pensionist, nga Kosova. Pas një muaji më thirri komandanti i stacionit më 29 nëntor, sipas raportit tim. Shkova në intervistë. Më tha se kishin identifikuar tre persona. Ishte pak e çuditshme për mua – tre identitete në një telefon. Ai nuk më tha se cilët ishin të dyshuarit. Ai më konfirmoi se mes tyre ishte edhe ish-polici, por tha se do të marr gjithçka nga prokurori. Dhe këtu u ndal gjithçka.
Nuk keni informacion se janë arrestuar?
Jo. Nuk e di cila është procedura. Nëse prokuroria duhet të marrë një deklaratë nga unë fillimisht…
