Gazeta Marca ka bërë një përmbledhje të disa prej problemeve të deklaruara të futbollistëve me sëmundjen e depresionit dhe ankthin. Andres Iniesta, Dele Alli, Raphinha dhe së fundmi Richarlison janë disa nga ta.
Ylli i tanishëm i Interit, Benjamin Pavard e shpjegoi shumë kohë më parë duke thënë: “Vetëm sepse bën një jetë të mirë nuk do të thotë se je i lumtur”.
Pasuria nuk jep gjithmonë mirëqenie.
Ndonjëherë harrojmë se ata janë njerëz. Ata janë të pasur, idhuj të masës, kanë një të ardhme të begatë dhe përveç kësaj marrin edhe çmime… por edhe lojtarët vuajnë.
Në të kaluarën ishte një temë tabu, ishte e ndaluar të flisje, të thuash, të njohësh. Kërko ndihmë. Madje kishte një tendencë për të menduar, jo në futboll, por në shoqëri në përgjithësi, se kjo ndodhte vetëm me të dobëtit në mendërisht.
Tani, për fat të mirë, gjithçka ka ndryshuar. Lojtarët e ndjejnë presionin, shqetësohen. Dhe kur u dhemb mendja, shkojnë te specialistët.
“Ajo që duhet të bëjmë është ta trajtojmë hapur. Dhe të tregojmë se diçka e tillë mund të ndodhë edhe me ne futbollistët, se ne luajmë një rol të veçantë në shoqëri”, deklaroi Niklas Schmidt, një tjetër që e kaloi atë.
Errësira e Richarlison
Richarlison, në një intervistë për ESPN, ishte i fundit që zbuloi se kishte nevojë për ndihmën e një psikologu pas Kupës së Botës në Katar. Historia e tij zbulon vuajtjet që ai kaloi. Aq sa ishte gati të linte gjithçka.
“Para se të shkoja në stërvitje, doja të shkoja në shtëpi, doja të kthehesha në dhomën time sepse … nuk e di se çfarë po më kalonte në kokë. Madje shkova dhe i thashë babait tim se do të dorëzohesha, të lija futbollin”.
“Mendoj se terapisti, desha apo jo, më shpëtoi, më shpëtoi jetën. Mendoja vetëm broçkulla… Edhe në Google kërkoja vetëm broçkulla, doja të shihja vetëm gjëra që lidhen me vdekjen. Sot mund të them, kërkoni një psikolog, nëse keni nevojë për një psikolog, kërkoni sepse është mirë që ju të hapeni kështu, që të flasësh me njerëzit”, ka thënë Richalison.
Reflektimi i Raphinhas: Nuk është për të çmendurit
Raphinha, bashkëlojtari i Richarlison në kombëtaren e Brazilit dhe lojtar i Barcelonës, është një tjetër nga ata që ka folur pa frikë për përfitimet e ndihmës psikologjike.
“Përpara e shihja si diçka për të çmendurit, por duke ditur rëndësinë që ka për njerëzit dhe për një futbollist, e hodha hapin. Ka njerëz që besojnë se është vetëm për ata që kanë probleme me mend dhe besoj se tani është e rëndësishme të dish se çfarë po ndodh me ty. Unë kam vite që shkoj te një psikolog dhe ai më ka ndihmuar shumë”, shpjegoi Raphina disa kohë më parë.
Ata kishin frikë për Niklas Schmidt
Niklas Schmidt, tani në Toulouse, kaloi kohë të vështira gjatë kohës së tij në Werder Bremen.
“Unë isha 25 vjeç dhe në depresion. Futbolli nuk ishte më aq i rëndësishëm. Unë nuk kisha entuziazëm për jetën, por kur njerëzit e afërt kanë frikë për ju, duhet të ndiqni këshillat e tyre dhe të kërkoni ndihmë. Dhe unë e bëra”.
“Gjëja më e rëndësishme është t’i shprehim këto probleme. Dua të pastroj mendjen dhe të ndjej sërish gëzimet e jetës. Të gjithë duhet t’i kenë dhe unë dua t’i kthej. Nuk kishte asnjë shkas, nuk kishte asnjë moment kur gjithçka u prish. Kjo u zhvillua me vite”, shpjegoi Schmidt në vitin 2023.
Vuajtjet e Iniestës
Një tjetër që kërkoi ndihmë ishte Andres Iniesta, shënuesi i golit që i dha Spanjës Kupën e vetme të Botës. Me gjithë suksesin e tij, në atë kohë në Barcelonë dhe në kombëtare, ai ra në grackën e depresionit të frikshëm.
Djaloshi nga La Mancha filloi të mos ndihej mirë pas vdekjes së papritur të mikut të tij Dani Jarque, i cili vdiq nga një atak në zemër në vitin 2009. Pikërisht, ai ia kushtoi golin që shënoi në Afrikën e Jugut, më i rëndësishmi në historinë e futbollit spanjoll.
“Unë nuk e kisha atë gëzim apo energji që duhej të ishte jeta. Fillon të ndihesh keq, të bëjnë analizat dhe je mirë, por thua se diçka nuk po funksionon. Hyn në trupin dhe mendjen tënde dhe gjithçka duket e zezë. Doja të vinte nata që të mund të merrja pilulën time dhe të pushoja. Ky ishte momenti i kënaqësisë më të madhe. Derisa ta jetosh dhe ta ndjesh nuk mund ta kuptosh”, tha Iniesta në The Wild Project.
Traumat e Dele Allit
Delle Alli ka pasur një jetë plot ulje-ngritje. Ai vuajti abuzimin seksual në moshën 6-vjeçare, merrej me drogë në moshën 8-vjeçare, kishte probleme me alkoolin…
Ai arriti në fund pas kthimit nga aventura e tij në Turqi te Besiktas. Ai pinte dhe merrte pilula gjumi… Derisa një ditë e kuptoi se nuk ishte në rrugën e duhur dhe kërkoi ndihmë në një qendër rehabilitimi. Ishte dëshmia mallëngjyese e një futbollisti që po përpiqej të kthehej në atë që ishte.
“Kam frikë të flas për këtë. Kur u ktheva nga Turqia dhe kuptova se kisha nevojë për një operacion, isha shumë i sëmurë mendërisht dhe vendosa të shkoj në një qendër rehabilitimi të shëndetit mendor. Ata trajtojnë varësitë dhe traumat. E ndjeva ishte koha ime. Nuk mendoj se “Ata mund të thonë shko, duhet ta dish dhe ta marrësh vetë vendimin ose nuk do të funksionojë”, shpjegoi Dele Alli për The Overlap të Gary Neville.
Futbollistët nuk kanë më frikë të flasin për depresionin, vuajtjet, problemet mendore. U ndodh atyre dhe u ndodh të gjithëve. Por, lojtarët janë një altoparlant dhe duhet të përfitojnë nga fama e tyre, njohja e tyre… për të rritur ndërgjegjësimin, për të dhënë shembull, për të thënë me zë të lartë dhe qartë se është në rregull të kërkosh ndihmë.
Iniesta vendos prekjen e fundit.
“Nëse vjen nga dikush i famshëm, i cili teorikisht ka të gjitha paratë në botë, shtëpitë më të mira, makinat më të mira… Ju thoni: “Zot i shenjtë, kjo mund t’i ndodhë kujtdo”, tha spanjolli.
Borja Iglesias, Angel Di Maria, Gianluigi Buffon, Jesse Lingard… Këta janë vetëm disa të tjerë, tashmë janë të shumtë, nga lojtarët që kanë folur për problemet e tyre të shëndetit mendor.
Andres ka të drejtë: kjo mund të ndodhë me secilin prej nesh. Dhe nëse jemi keq, duhet të kërkojmë ndihmë…
